Poison 0.

Siedziała na ławce.
Widział ją tu po raz kolejny i po raz kolejny nie mógł oderwać od niej oczu. Sam się sobie dziwił, bo zwykle nie interesował się takimi dziewczynami. Tak, dziewczynami, trudno było mu nazwać ją kobietą, mimo, iż zdecydowanie była pełnoletnia. Wyglądała na bezradną dziewczynkę, która zgubiła się w życiu. Zupełnie nie pasowały do jej delikatnej urody i drobnej sylwetki czarna kurtka naszpikowana ćwiekami, skórzane spodnie i ciężkie buty wyglądające, jakby były o trzy rozmiary za duże. Nie pasowały, a jednak towarzyszyły jej za każdym razem, gdy ją widział. Wolałby ujrzeć ją w lekkiej, zwiewnej sukience, wówczas jednak prawdopodobnie nie zwróciłby na nią uwagi.

Niemal zaczepnie oddawała spojrzenie wszystkim, którzy odważyli się choćby zerknąć w jej kierunku. Jakby nie życzyła sobie zainteresowania... Jakby chciała stworzyć obraz zadowolonej z życia, twardej dziewczyny, w który tak naprawdę sama nie wierzyła, skrywając oczy za zbyt długą grzywką i nieco się garbiąc. Zaśmiał się, kiedy uświadomił sobie jak różnie są ubrani - ona w ciężką czerń, on w jasnym sportowym stylu. Gdy spojrzał na nią ponownie, patrzyła wyzywająco prosto w jego oczy. "Teraz albo nigdy" pomyślał siadając obok i lekceważąc jej gniewne sapnięcie i błyskawice rzucane przez oczy.

Nie wiedział, że ta błaha decyzja odmieni jego nudne życie na zawsze.
Gdyby to wiedział, pewnie i tak nie potrafiłby się oprzeć.
Jej trucizna krążyła już bowiem w jego żyłach.


Dziękuję Wam za życzenia.
Czytelniczko jesteś? Miesiąc minął, jeśli wiesz, co mam na myśli.