Poison 4.

Nie zdziwił się, gdy drzwi wejściowe lekko zaskrzypiały. Specjalnie zostawił je otwarte. Uśmiechnął się pod nosem czując, że dziś to on wygra. Coś wylądowało na podłodze i po chwili ona oparła się o ścianę kuchni. Zignorował ją, nakładając obiad na dwa talerze, po czym zabrał je i bez słowa poszedł do pokoju. Gdy do niego dołączyła, trzymała w dłoniach butelkę piwa, taką samą, jak te, które stały w jego lodówce. Otworzyła ją jednym wprawnym ruchem ręki przy pomocy blatu stołu i wypiła duży łyk. Odwrócił wzrok, gdy cienka strużka spienionego płynu spłynęła po jej brodzie i szyi, znikając gdzieś za dekoltem bluzki, pod którą znów najwyraźniej nie miała bielizny. Pochwyciła jego spojrzenie i źle je zinterpretowała, bo powiedziała ze śmiechem:

- Wczoraj nie byłeś tak wstydliwy.

Dziś też nie był, ale nie chciał znów przegrać. Chciał ją rozgryźć. Zignorował zaczepkę, sięgając po widelec. Dziewczyna rozejrzała się wokół i podeszła do półki z płytami. Gwizdnęła przeciągle i spojrzała na niego zdumiona.

- No, no... Tego się po tobie nie spodziewałam.

Zanim skończyła, płyta leżała już w odtwarzaczu. Otoczyła ich muzyka, a on aż podniósł głowę ze zdziwienia. Przyglądał się z zaciekawieniem, jak ona z zamkniętymi oczami nuci melancholijną melodię, wybijając rytm swoim ciężkim butem. Zupełnie, jakby ktoś wyjął ją z filmu gangsterskiego i przełożył do komedii romantycznej. Zaśmiał się, a ona zgromiła go spojrzeniem. Wskazał głową na nieruszony talerz stojący przed nią i usłyszał:

- Skąd mam wiedzieć, że nie chcesz mnie otruć?

- Skąd wiesz, że piwa nie zatrułem?

Rzuciła pełne wyrzutu spojrzenie na butelkę, jednak szybko rozchmurzyła się:

- Nie zrobiłbyś tego. Jesteś zbyt grzeczny.

- Jesteś pewna?

Zacisnęła usta, a on znów się zaśmiał i sięgnął po butelkę. Widział, jak obserwowała jego krtań, gdy przełykał i jak zagryzła górną wargę, gdy skończył. Tym razem to ona spuściła wzrok.

- Jedz Julio.

Niechętnie nałożyła małą porcję na widelec i włożyła ją do ust, uprzednio długo wąchając. Zmarszczyła czoło i podniosła gwałtownie głowę, by na niego spojrzeć.

- Sam to ugotowałeś?

Uśmiechnął się.

- Tak.

Pokiwała głową z uznaniem.

- Chyba z tobą zamieszkam - oznajmiła, a on wzruszył ramionami.

- Ale wiesz, że mam tylko jedną sypialnię?

- Nie przeszkadza mi to. Wiesz, że zniszczę twoje życie?

- Nie przeszkadza mi to.

- W takim razie nie widzę problemu.

- Gdzie mieszkasz teraz?

- Tu i tam...

- Nikt nie będzie miał nic przeciwko, że się wyprowadzisz?

Prychnęła.

- Nie obchodzi mnie, czego chcą inni. Robię to, na co mam ochotę, a teraz mam ochotę zamieszkać z tobą.

- Dobrze, ale nie zabieraj niczego więcej bez mojej zgody.

- Dostanę klucz?

- Jak zasłużysz.

- Dla takich obiadków jestem w stanie wiele zrobić.

- I dla takiego seksu.

- Dla takiego seksu też - uśmiechnęła się - Szybko się uczysz, chłopczyku.


Mam nadzieję, że Sylwester wszystkim Wam udał się jeszcze lepiej, niż planowałyście.
Niech ten rok będzie najlepszym z dotychczasowych.