Moralità 3.

Obserwowałabyś grę, jednak od dłuższego czasu nie znałabyś jej wyniku i nie reagowałabyś na kolejne punkty tak żywiołowo, jak reagowałaś na początku. Zagryzłabyś wargę, gdy libero gości spojrzałby, prawdopodobnie zupełnie przypadkowo, w Twoim kierunku i Wasze spojrzenia na moment by się skrzyżowały. Miałabyś wrażenie, jakby przez jego twarz przebiegł cień uśmiechu i mimo, że wiedziałabyś, że to niemożliwe, oraz, że poza pośladkami nic Ci się w nim nie podobało, to i tak byłaby to kropla, która przepełniła czarę. Nie byłabyś w stanie dłużej obserwować tych idealnie wyrzeźbionych męskich sylwetek będąc na takim głodzie, na jakim właśnie byłaś. Analizowałabyś w myślach wszystkie informacje o hali, jej budowie i okolicy, które zarejestrowałaś podczas poprzednich wizyt. Uśmiechnęłabyś się, bo przypomniałabyś sobie słaby punkt, pewnego podstarzałego strażnika, który dzieliłby Cię od szczęścia. Spojrzałabyś w prawo, gdzie Giuseppe cieszył się z kolejnego punktu zdobytego przez Twój ulubiony klub. Schyliłabyś się w jego stronę i wyszeptałabyś mu do ucha:

- Wybacz, ale muszę stąd wyjść - poderwałby się, chcąc iść z Tobą, więc posadziłabyś go z powrotem niedbałym ruchem dłoni - Wycieczka skończona, Słonko, już nie potrzebuję przewodnika. Poradzę sobie sama.

Wraz z wypowiedzeniem ostatniego słowa i zaciśnięciem się warg Giuseppe, wiedziałabyś, że prawdopodobnie właśnie się go pozbyłaś. Dla wzmocnienia efektu włożyłabyś do kieszonki na jego piersi zwinięty banknot i poklepałabyś lekko to miejsce ze sztucznym uśmiechem. Teraz wiedziałabyś już na pewno, że za Tobą nie pójdzie, tylko ruszy na dziwki by podbudować urażone ego. Wyglądał na faceta, który tak właśnie by zrobił. Płynnym krokiem kroczyłabyś przez halę, będąc w pełni świadoma zainteresowania, jakie wzbudzasz wśród męskiej części widowni. Odwróciłabyś się jeszcze raz, by sprawdzić jaki jest wynik gry i uspokoiłabyś się widząc, że Lube prowadzi ośmioma punktami po dwóch wygranych już setach. Wyszłabyś na zewnątrz i okrążyłabyś budynek, zmierzając w stronę parkingu, stanowiącego teraz Twój cel. Uśmiechnęłabyś się, widząc tego samego strażnika, którego pamiętałaś. Obciągnęłabyś nieco sukienkę, by powiększyć dekolt i próbowałabyś przejść obok niego, jakbyś robiła to codziennie i jakbyś miała do tego pełne prawo. Niestety facet nie byłby aż tak głupi, jak myślałaś i krzyknąłby za Tobą:

- Chwileczkę!

Odwróciłabyś się z miną wyrażającą znudzenie i nieco pogardy.

- Czego pani tu szuka? - zapytałby podchodząc do Ciebie.

Uśmiechnęłabyś się ironicznie.

- A czego mogę szukać w takim miejscu? 
- Pomyliłaś kierunki, ślicznotko, tu mogą wejść tylko osoby z listy - stałby wyprężony dumnie, zadowolony z władzy nad Tobą. 
Parsknęłabyś śmiechem prosto w jego pełną satysfakcji twarz. Śmiałabyś się nadal tak, jakby opowiedział właśnie najlepszy dowcip, jaki kiedykolwiek słyszałaś. Gdy w końcu byś się uspokoiła, nic nie zostałoby z jego satysfakcji i dumy. Skurczyłby się, gdy zbliżyłabyś się do niego, by powiedzieć niemal w jego spierzchnięte wargi.
- Jeśli mnie nie wpuścisz, będziesz musiał wyjaśnić trenerowi, dlaczego jego pupilek nie zrelaksuje się odpowiednio po meczu.
Nie miałabyś wiele do stracenia, więc taki drobiazg, jak niewielkie prawdopodobieństwo podobnego zdarzenia, niespecjalnie by Cię martwił. Zdziwiłabyś się, gdy strażnik fuknąłby bardziej do siebie niż do Ciebie:
- Tyle razy im mówiłem, że mają mnie informować, jeśli kogoś zaproszą.
Uznałabyś to za zgodę, więc uśmiechnęłabyś się do niego słodko i poszłabyś w kierunku parkingu kręcąc mocno biodrami. Nie zrobiłabyś tego z litości, zrobiłabyś to, bo być może jeszcze kiedyś będziesz chciała tu wejść, i byłoby łatwiej, gdyby Cię pamiętał. Gdy zobaczyłabyś wewnętrzny parking w pełnej okazałości, otworzyłabyś szeroko oczy ze zdziwienia, bo tylu samochodów, na dodatek luksusowych samochodów, byś się tu nie spodziewała. Wybrałabyś jeden, wyróżniający się, bo srebrny i usiadłabyś na jego masce, by obejrzeć dokładnie swoje paznokcie i poczekać na szczęśliwca, do którego los się dziś uśmiechnął.

Czcionka nadal żyje własnym życiem.
Czy ktoś tu kibicuje Bydgoszczy?
No dobrze, zaczynamy?