Moralità 17.

Nie wiedziałabyś ile czasu tam spędziłaś. Nie byłabyś nawet świadoma tego, że jesteś kompletnie przemoczona. Nie interesowałoby Cię to, właściwie nic by Cię nie interesowało poza tym, że wyjechał bez słowa pożegnania oraz, że to Ty, a nie miasto, byłaś przyczyną jego ucieczki. Zostałaś sama nie po raz pierwszy, ale po raz pierwszy świadomość tego byłaby tak boleśnie dokuczliwa. Tak bardzo chciałabyś poczuć jego ciepło... Tyle chciałabyś mu powiedzieć... Wyrzucałabyś sobie, że nie zrobiłaś tego wcześniej, że zmarnowałaś swoją szansę. Twoje myśli krążyłyby chaotycznie, przyprawiając Cię o nagły ból głowy. Myślałabyś, że nie ma chyba niczego gorszego, niż brak pożegnania. Nie mogłaś przyjąć, że pożegnaniem była Wasza ostatnia rozmowa, bo nie chciałabyś zaakceptować faktu, że rozstaliście się, delikatnie mówiąc, w niezbyt przyjaznej atmosferze. Nie oderwałby Cię od rozmyślań grzmot, który był głośniejszy od dotychczasowych, lecz rozpaczliwy "płacz" dobiegający zza Twoich pleców. Obróciłabyś się i zobaczyłabyś kupkę kociego nieszczęścia bujającą się niepewnie na trzęsących się łapkach. Spojrzałabyś na niego i zrozumiałabyś, że jest równie samotny, zagubiony i przerażony, jak Ty. Wzięłabyś go na ręce i próbując osłonić przed deszczem ruszyłabyś w stronę swojego mieszkania. Gdy dotarłabyś na miejsce przejrzałabyś zawartość lodówki i nałożyłabyś kotu mięso, a on przyssałby się do niego, żałując, że nie można mruczeć i jeść równocześnie. Wiedziałabyś, że powinnaś zdjąć mokrą odzież, lecz najpierw odnalazłabyś swój telefon. Jedyne nieodebrane połączenie pochodziłoby sprzed kilkunastu minut i jego sprawcą był Cristian, lecz nie to by Cię interesowało. Wśród wielu kontaktów odnalazłabyś ten właściwy i rozpłakałabyś się jak dziecko, gdy usłyszałabyś głos po drugiej stronie.

- Ilona? Tak bardzo Cię przepraszam... - wydusiłabyś pomiędzy kolejnymi falami płaczu. 

Odpowiedziałoby Ci westchnięcie i stwierdzenie:

- Zaraz u Ciebie będę. Nie rób nic głupiego.

Skuliłabyś się na podłodze i tkwiłabyś w tej pozycji do czasu, aż poczułabyś oplatające Cię ramiona. Przepraszałabyś raz za razem, a ona uspakajałaby Cię, kołysząc i głaszcząc lekko po plecach, tak, jak robiła to, gdy jeszcze byłyście przyjaciółkami.

- Kim jest ten idiota? - zapytałaby Twoja siostra po dłuższej chwili.

Podniosłabyś się, by spojrzeć na nią podpuchniętymi oczami, spytać skąd o nim  wie i zakazać nazywania go idiotą. Uśmiechnęłaby się ciepło, a Ty natychmiast przypomniałabyś sobie, co kochasz w niej najbardziej.

- Musiałaś się zakochać, by zrozumieć, co mi zrobiłaś.

Kiwnęłabyś głową, zastanawiając się, jak to się stało, że ktoś taki jak Ty ma tak wspaniałą siostrę i grzecznie podążyłabyś by łazienki, by doprowadzić się do ładu, tak, jak nakazała. Gdy wyszłabyś, czekałaby na Ciebie filiżanka czekolady oraz Ilona  bawiąca się z Twoim nowym towarzyszem.

- Nie wiedziałam, że masz kota.

Wzruszyłabyś ramionami.

- Bo nie miałam. Właśnie się wprowadził.

Uśmiechnęłaby się.

- Rozumiem, że mam zabrać rybkę?
Zaśmiałaby się, gdy obrzuciłabyś kulę z rybką tęsknym spojrzeniem. Zarządziłaby:
- Siadaj i opowiadaj. Mamy dużo do nadrobienia. 

Gdy jakiś czas później dzwonek oznajmiłby czyjeś przybycie, niechętnie podniosłabyś się z miejsca, opuszczając bezpieczne ramiona siostry. Cristian przestępowałby z nogi na nogę i zacząłby wykład o Twojej nieodpowiedzialności i o tym, że telefon służy do rozmów, a nie do rzucania w kąt, gdy tylko by Cię zobaczył. Uśmiechnęłabyś się  smutno i przytuliłabyś się do jego torsu, dziękując, że jest. Objąłby Cię i powiedziałby, że zawsze będzie, bez względu na to ile głupot jeszcze zrobisz, ale przez wzgląd na jego nerwy mogłabyś się pohamować. Poczułabyś, że masz w nim prawdziwego przyjaciela i pomyślałabyś, że z Cristianem oraz Iloną nie będziesz tak samotna, jak myślałaś. Pomyślałabyś, że może nie będzie tak źle, że może sobie poradzisz. Mimo wszystko.


Kot musiał być ;) Niech to będzie rekompensata dla moich za poranne tortury z czesaniem w tle. Pewnych rzeczy w wiośnie nie lubię, ale słońce za oknem sprawia, że chce się żyć, nawet jeśli życie ma pędzić tak, jak ostatnio.
W poniedziałek będzie ostatnie spotkanie z Matyldą.